BIO
Studiował dyrygenturę chóralną w Białoruskiej Państwowej Akademii Muzycznej w Mińsku i dyrygenturę symfoniczną w Konserwatorium w Rotterdamie. Wiedzę pogłębiał na kursach mistrzowskich pod kierunkiem takich nauczycieli, jak Collin Metters, Jurij Simonow, Jorma Panula. W 2010 roku otrzymał prestiżowe stypendium Huygensa. W ramach programu stypendialnego L. Kirklanda studiował ponadto zarządzanie kulturą na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie (2019–2020).
Zadebiutował w 2003 roku z orkiestrą kameralną Białoruskiej Akademii Muzycznej. W tym samym roku wystąpił z Orkiestrą Symfoniczną Młoda Białoruś, po czym odnotował debiut międzynarodowy z Litewską Państwową Orkiestrą Symfoniczną i został zaproszony do występów gościnnych z włoską Orchestra Giovanile della Saccisica.
W latach 2009 i 2012 w ramach programu stypendialnego „Gaude Polonia” odbył staże dyrygenckie w Operze Wrocławskiej i Filharmonii Narodowej w Warszawie, 2014–2016 był asystentem dyrygenta w Narodowej Orkiestrze Polskiego Radia w Katowicach, 2013–2019 głównym dyrygentem białoruskiego zespołu Capella Sonorus. Od roku 2017 do 2021 dyrygent Rosyjskiej Narodowej Orkiestry Filharmonicznej.
Współpracował m.in. z Orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie, Filharmonii Bałtyckiej i Łódzkiej, Orkiestrą Symfoniczna z Hajfy, Moskiewską Państwową Orkiestrą Filharmoniczną, Białoruską Narodową Orkiestrą Symfoniczną, Litewską Narodową Orkiestrą Filharmoniczną oraz orkiestrami filharmonii w Saratowie i Samarze. W sezonie 2013/2014 był asystentem Martyna Brabbinsa przy wystawieniu opery Dog’s Heart oraz Aleksandra Raskatova w Operze w Lyonie.
Występował podczas Festiwalu w Lucernie (2012, z Orkiestrą Festiwalową Akademii w Lucernie pod kierunkiem Pétera Eötvösa), Letniego Festiwalu w Pärnu (2011), gdzie był uczniem Neeme Järviego i Paavo Järviego, St Magnus International Festival na Orkadach (2011), gdzie pracował z takimi zespołami, jak Scottish Chamber Orchestra i London Sinfonietta. W 2014 roku był asystentem Lorina Maazela na Castleton Festival. W 2007 roku, jako dyrektor muzyczny Mińskiej Orkiestry Festiwalowej, sam zorganizował kilka festiwali, m.in. muzyki barokowej, poświęcony A. Vivaldiemu, oraz muzyki współczesnej, dedykowany młodym kompozytorom białoruskim i europejskim. W 2013 roku był głównym dyrygentem jednego z najbardziej prestiżowych festiwali muzycznych Białorusi – Magutny Boza (Bóg Wszechmogący) w Mohylewie.
Występował z wieloma wybitnymi solistami, takimi jak Boris Berezowsky, Geneviève Strosser, Marco Blaauw, Szymon Nehring i inni. Dyrygował podczas koncertów z udziałem światowej rangi solistów jazzowych, jak m.in. Chick Corea, Brandford Marsalis, Arturo Sandoval czy Jamie Cullum.
Laureat I nagrody na Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim im. J. Vitola w Rydze w 2009 roku, gdzie wystąpił z Łotewską Państwową Akademicką Orkiestrą Symfoniczną oraz Łotewskim Chórem Narodowym i Chórem Radiowym. Podczas Międzynarodowego Turnieju Dyrygentury Chóralnej W stronę polifonii w 2011 roku we Wrocławiu, oprócz I nagrody zdobył wszystkie nagrody dodatkowe (nagrodę publiczności, nagrody specjalne ambasad włoskiej i niemieckiej, nagrodę specjalną za najlepszą interpretację polskiej muzyki). W 2013 roku został finalistą Konkursu dla Młodych Dyrygentów w Sankt Petersburgu. Otrzymał różne nagrody państwowe Białorusi, Polski, Holandii.
Zadebiutował w 2003 roku z orkiestrą kameralną Białoruskiej Akademii Muzycznej. W tym samym roku wystąpił z Orkiestrą Symfoniczną Młoda Białoruś, po czym odnotował debiut międzynarodowy z Litewską Państwową Orkiestrą Symfoniczną i został zaproszony do występów gościnnych z włoską Orchestra Giovanile della Saccisica.
W latach 2009 i 2012 w ramach programu stypendialnego „Gaude Polonia” odbył staże dyrygenckie w Operze Wrocławskiej i Filharmonii Narodowej w Warszawie, 2014–2016 był asystentem dyrygenta w Narodowej Orkiestrze Polskiego Radia w Katowicach, 2013–2019 głównym dyrygentem białoruskiego zespołu Capella Sonorus. Od roku 2017 do 2021 dyrygent Rosyjskiej Narodowej Orkiestry Filharmonicznej.
Współpracował m.in. z Orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie, Filharmonii Bałtyckiej i Łódzkiej, Orkiestrą Symfoniczna z Hajfy, Moskiewską Państwową Orkiestrą Filharmoniczną, Białoruską Narodową Orkiestrą Symfoniczną, Litewską Narodową Orkiestrą Filharmoniczną oraz orkiestrami filharmonii w Saratowie i Samarze. W sezonie 2013/2014 był asystentem Martyna Brabbinsa przy wystawieniu opery Dog’s Heart oraz Aleksandra Raskatova w Operze w Lyonie.
Występował podczas Festiwalu w Lucernie (2012, z Orkiestrą Festiwalową Akademii w Lucernie pod kierunkiem Pétera Eötvösa), Letniego Festiwalu w Pärnu (2011), gdzie był uczniem Neeme Järviego i Paavo Järviego, St Magnus International Festival na Orkadach (2011), gdzie pracował z takimi zespołami, jak Scottish Chamber Orchestra i London Sinfonietta. W 2014 roku był asystentem Lorina Maazela na Castleton Festival. W 2007 roku, jako dyrektor muzyczny Mińskiej Orkiestry Festiwalowej, sam zorganizował kilka festiwali, m.in. muzyki barokowej, poświęcony A. Vivaldiemu, oraz muzyki współczesnej, dedykowany młodym kompozytorom białoruskim i europejskim. W 2013 roku był głównym dyrygentem jednego z najbardziej prestiżowych festiwali muzycznych Białorusi – Magutny Boza (Bóg Wszechmogący) w Mohylewie.
Występował z wieloma wybitnymi solistami, takimi jak Boris Berezowsky, Geneviève Strosser, Marco Blaauw, Szymon Nehring i inni. Dyrygował podczas koncertów z udziałem światowej rangi solistów jazzowych, jak m.in. Chick Corea, Brandford Marsalis, Arturo Sandoval czy Jamie Cullum.
Laureat I nagrody na Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim im. J. Vitola w Rydze w 2009 roku, gdzie wystąpił z Łotewską Państwową Akademicką Orkiestrą Symfoniczną oraz Łotewskim Chórem Narodowym i Chórem Radiowym. Podczas Międzynarodowego Turnieju Dyrygentury Chóralnej W stronę polifonii w 2011 roku we Wrocławiu, oprócz I nagrody zdobył wszystkie nagrody dodatkowe (nagrodę publiczności, nagrody specjalne ambasad włoskiej i niemieckiej, nagrodę specjalną za najlepszą interpretację polskiej muzyki). W 2013 roku został finalistą Konkursu dla Młodych Dyrygentów w Sankt Petersburgu. Otrzymał różne nagrody państwowe Białorusi, Polski, Holandii.
Alexander Humala: po koncertach nie mogę spać
- To tak niestety nie działa: zagrałeś koncert, zostawiasz to w szufladzie i idziemy dalej. Rozmawiałem z różnymi ludźmi i wydaje mi się, że większość artystów ma podobnie. Występ jest tak dużym przeżyciem, że trochę trudno to odpuścić. Wydaje mi się też, że nie ma co odpuszczać, bo od tego rośnie także doświadczenie, tzw. dojrzałość muzyczna - mówił w Dwójce dyrygent białoruskiego pochodzenia.
Alexander Humala jest młody dyrygentem, chociaż jego ostatni angaż świadczy o tym, że czas terminowania i oczekiwania na prawdziwe, odpowiedzialne zawodowe wyzwania dobiegł końca. 1 lipca br. został on ogłoszony nowym dyrektorem artystycznym Filharmonii Krakowskiej. To zupełnie nowy etap w pracy artystycznej i nowe perspektywy zawodowe.
- W zeszłym roku do Filharmonii Krakowskiej przyszedł nowy dyrektor naczelny, Mateusz Prędota, który przez wiele lat pracował w zespole filharmonicznym. Podobnie jak zastępca dyrektora - Beata Płoska. Są to więc ludzie, którzy przyszli na swoje stanowiska z samego zespołu, znając wszystkie problemy. Teraz chyba już zaczęło to działać w taki sposób, że dyrekcja i zespół muzyczny dążą do tego samego celu. A jeśli chodzi o mnie, to najpierw chciałbym przede wszystkim zdobyć zaufanie muzyków - podkreślał gość Dwójki.
- W zeszłym roku do Filharmonii Krakowskiej przyszedł nowy dyrektor naczelny, Mateusz Prędota, który przez wiele lat pracował w zespole filharmonicznym. Podobnie jak zastępca dyrektora - Beata Płoska. Są to więc ludzie, którzy przyszli na swoje stanowiska z samego zespołu, znając wszystkie problemy. Teraz chyba już zaczęło to działać w taki sposób, że dyrekcja i zespół muzyczny dążą do tego samego celu. A jeśli chodzi o mnie, to najpierw chciałbym przede wszystkim zdobyć zaufanie muzyków - podkreślał gość Dwójki.
Dyrektorzy Filharmonii Krakowskiej – Mateusz Prendota oraz Alexander Humala – o planach i marzeniach instytucji w rozmowie z Joanną Illuque.
Pan dołączył do Filharmonii w 2021 roku. Co było pana priorytetem?
Alexander Humala: Prezentowanie wysokiej klasy muzyki na najwyższym możliwym poziomie – to mój absolutny priorytet! Jestem perfekcjonistą, ale chciałbym, by wykonywana praca była nie tylko obowiązkiem, lecz wszystkim muzykom sprawiała ogromną przyjemność, dawała radość. Trzeba cieszyć się tym, co się robi.
Original: (https://prestoportal.pl)
Alexander Humala: Prezentowanie wysokiej klasy muzyki na najwyższym możliwym poziomie – to mój absolutny priorytet! Jestem perfekcjonistą, ale chciałbym, by wykonywana praca była nie tylko obowiązkiem, lecz wszystkim muzykom sprawiała ogromną przyjemność, dawała radość. Trzeba cieszyć się tym, co się robi.
Original: (https://prestoportal.pl)
Pan wybrał Kraków czy Kraków wybrał pana?
A.H.: Trudno powiedzieć… Jestem związany z Krakowem od 2015 roku, kiedy po raz pierwszy przyjechałem do Filharmonii na prawykonanie IV Symfonii Henryka Mikołaja Góreckiego, który jest jednym z najważniejszych kompozytorów w moim życiu.
Jaki repertuar jest panom szczególnie bliski? Czy konstrukcja planów koncertowych na nowy sezon artystyczny jest zbieżna czy niezależna od prywatnych preferencji?
A.H.: Jestem bardzo dumny z tego, że mogę tu realizować swoje pomysły muzyczne, choć oczywiście czuję też ciężar odpowiedzialności za powierzone mi zadanie ułożenia programu na nowy sezon. Swoje sugestie przedstawia Rada Artystyczna i dział programowy, który również ma udział w budowaniu repertuaru. Jestem otwarty na wszelkie propozycje. Muzyka jest moim językiem, za jej pośrednictwem wyrażam siebie, niezależnie od gatunku czy kompozytora. Tak naprawdę rozdzielam, bardzo konkretnie, dwa rodzaje muzyki: napisaną i wykonaną dobrze lub źle. Podoba mi się jazz, świetnie się bawię na koncertach rockowych, a jednocześnie jako profesjonalnemu muzykowi bliska jest mi muzyka baroku czy romantyzmu… Zasadniczym założeniem przy konstrukcji repertuaru jest wykorzystanie wszystkich trzech – i muszę podkreślić – znakomitych zespołów: orkiestry symfonicznej, chóru mieszanego i chóru chłopięcego. Filharmonia Krakowska dysponuje ponadto świetnymi organami i klawesynem – instrumentami, które też chcemy dokładniej i w różnych kontekstach przedstawić publiczności. Oczywiście muszę pogodzić swoje personalne zainteresowania z tym, co będzie ciekawe także dla słuchaczy, którzy zechcą przyjść na koncerty. Na program ma też wpływ jeszcze jeden czynnik – finansowy. No i nie możemy pominąć warunków panujących w sali, którą dysponujemy… proszę sobie wyobrazić wykonanie tu np. Requiem Brittena z dużą orkiestrą, dwoma chórami, solistami…
A.H.: Trudno powiedzieć… Jestem związany z Krakowem od 2015 roku, kiedy po raz pierwszy przyjechałem do Filharmonii na prawykonanie IV Symfonii Henryka Mikołaja Góreckiego, który jest jednym z najważniejszych kompozytorów w moim życiu.
Jaki repertuar jest panom szczególnie bliski? Czy konstrukcja planów koncertowych na nowy sezon artystyczny jest zbieżna czy niezależna od prywatnych preferencji?
A.H.: Jestem bardzo dumny z tego, że mogę tu realizować swoje pomysły muzyczne, choć oczywiście czuję też ciężar odpowiedzialności za powierzone mi zadanie ułożenia programu na nowy sezon. Swoje sugestie przedstawia Rada Artystyczna i dział programowy, który również ma udział w budowaniu repertuaru. Jestem otwarty na wszelkie propozycje. Muzyka jest moim językiem, za jej pośrednictwem wyrażam siebie, niezależnie od gatunku czy kompozytora. Tak naprawdę rozdzielam, bardzo konkretnie, dwa rodzaje muzyki: napisaną i wykonaną dobrze lub źle. Podoba mi się jazz, świetnie się bawię na koncertach rockowych, a jednocześnie jako profesjonalnemu muzykowi bliska jest mi muzyka baroku czy romantyzmu… Zasadniczym założeniem przy konstrukcji repertuaru jest wykorzystanie wszystkich trzech – i muszę podkreślić – znakomitych zespołów: orkiestry symfonicznej, chóru mieszanego i chóru chłopięcego. Filharmonia Krakowska dysponuje ponadto świetnymi organami i klawesynem – instrumentami, które też chcemy dokładniej i w różnych kontekstach przedstawić publiczności. Oczywiście muszę pogodzić swoje personalne zainteresowania z tym, co będzie ciekawe także dla słuchaczy, którzy zechcą przyjść na koncerty. Na program ma też wpływ jeszcze jeden czynnik – finansowy. No i nie możemy pominąć warunków panujących w sali, którą dysponujemy… proszę sobie wyobrazić wykonanie tu np. Requiem Brittena z dużą orkiestrą, dwoma chórami, solistami…
ROZKŁAD
...Coming Soon...
© Alexander Humala. All rights reserved